LOOP

โชคชะตา พาฉันกลับมาตรงนี้อีกครั้ง
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า... ฉังลังเลใจเหลือเกิน กับการกลับมา

ระหว่างเรากลับมาหมุนวนซ้ำๆ ทั้งที่ฉันเองเคยตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่
ว่าจะไม่มีวันกลับไปยืนตรงนั้นอีก
แต่ก็นั่นแหละ ฉันไม่สามารถหนีโชคชะตาตัวเองได้

ไม่รู้ว่ามันคือโชคดี หรือโชคร้ายกันแน่
เรื่องที่เคยตัด กลับต้องมาต่อ กลับไปรัก กลับไปห่วงใย
เหมือนว่าเธอกำลังเปิดใจ ให้เราได้รู้จักตัวเธอมากขึ้น
เราคุยกันมากกว่าเมื่อก่อน เราดูสนิทกันมากขึ้น และโอกาสเจอกันง่ายขึ้น

ถึงแม้นั่นจะเป็นเรื่องงานก็ตาม แต่การกลับมาเธอรู้ไหม มันอุ่นใจเหลือเกิน

ฉันอุ่นใจที่ได้กลับมา ได้รู้สึกว่ายังมีเธออยู่ในชีวิต
ได้ห่วงเธอ เท่าที่ฉันสามารถทำได้ และทำได้มากกว่าเมื่อก่อน
เราได้คุยกันมากขึ้น เธอรู้จักฉัน ฉันรู้จักเธอ มากกว่าที่เคยเป็น
แต่ถึงอย่างนั้น เธอรู้ไหมว่ฉันเองก็ว้าวุ่นใจเหลือเกิน

มันว้่าวุ่น กังวล ไม่รู้สิ...
ฉันเองพยายามปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไป แต่ก็อดร้อนใจอย่างบอกไม่ถูกอยู่ตลอด
มันคือความรู้สึกอะไร ฉันเองก็ไม่เข้าใจ
รู้แค่ว่าความคิดถึง มันยังคงอบอวลอยู่ทุกช่วงเวลา
และรู้ดีว่า คงไม่มีอะไรแทนค่าการพบเจอกันได้

การวนกลับมาครั้งนี้ ฉันเองยังวางตัวไม่ถูกเหมือนกัน
บางทีก็สุข บางทีก็ทุกข์บ้าง แต่เอาเถอะ ฉันสุขกว่าเมื่อก่อน
ฉันคงทำได้แค่ยอมรับ และเดินหน้าต่อไป
จนกว่าเราจะหมดแล้วซึ่งกรรมแก่กันล่ะมัง

ไม่โกรธเลยนะ ที่ก่อนนั้นเธอเฉยๆ
แต่ตอนนี้ฉันกลับแปลกใจ ความไว้ใจ เชื่อใจในตัวฉัน
ที่มันมากเหลือเกิน มากจนฉันเองไม่เคยคิด
ว่าเธอจะเชื่อในตัวฉันขนาดนี้

ต่อไปนี้ฉันคงไม่หนีเธอไปอีกแล้วล่ะ
เพราะหนีไป ถ้ายังมีเรื่องที่ต้องผูกพันธ์กัน ฉันก็คงหนีเธอไปไม่ได้อยู่ดี
คงต้องอยู่เป็นคนข้างๆ ที่รักเธอไปแบบนี้
ทั้งที่เธออาจไม่เคยสนใจอะไรในตัวฉันเลย

ขอบคุณที่กลับมา
อาจต้องมีน้ำตา
แต่ไม่เคยเสียใจ
ที่ได้รักคนอย่าง "เธอ"

ฉันจะวนใน Loop นี้อย่างเข้มแข็ง
จะเสียใจให้น้อยที่สุด และเก็บทุกเรื่องราวดีๆ ไว้ในใจเท่าที่ฉันจะสามารถเก็บเอาไว้ได้แล้วกัน :)

gg.

Wake Up Me

เวลาไปที่เก่าๆ ที่เราเคยเจอกัน มันก็คิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นอยู่เหมือนกันนะ
เราปล่อยความรู้สึก ให้นึกถึง เราไม่สามารถหยุดความคิดขณะนั้นได้
ภาพเหล่านั้นมันยังชัดเจนในความรู้สึกเสมอ ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมานานมากแค่ไหนก็ตาม
และใจก็ยังหวังเหมือนกันนะ ถ้าย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง ก็คงจะดี

อืม... เรื่องย้อนเวลามันไม่มีทางเป็นไปได้ ก็ช่างมัน
เรื่องราวต่างๆ ถูกเก็บลงในลิ้นชักความทรงจำ ให้วันนึงผ่านมาแล้วคิดถึงเท่านั้น
ยังกลับไปดูรูปในบางครั้งที่คิดถึงนะ แต่ท่องไว้ตลอดว่าเราจะไม่ยอมแพ้
ไม่มีทางปล่อยให้ใจต้องไปทุกข์อีกแล้ว ความสุขปนทุกข์ มันไม่ดีกับเราขนาดนั้นหรอก

การหลอกตัวเองว่ามันดี มันโอเค ทั้งๆ ที่นานไปยิ่งไม่โอเคนี่มันเจ็บมากนะ
ทุกข์มันมากกว่าสุข แต่ความสุขมันทดแทนโดยการที่เราได้พบกัน แบบนานๆ ครั้ง
ซึ่งนั่นไม่ได้แปลว่าจะสุขได้นาน มันสุขจากการคิดไปเอง คิดว่าอีกคนเขาให้ความพิเศษกับเรา
ซึ่งความเป็นจริงมันไม่ใช่เลย มันก็แค่น้ำใจดีๆ ที่พอจะมีให้กับคนอื่นๆ ได้เช่นกัน

ปลุกตัวเอง ดึงสติเสมอ ที่เราต้องกลับไปจมกับเรื่องที่เคยเกิดขึ้น
คงเป็นเพราะเรายังรู้สึกล่ะมั้ง ...
เอาเถอะ ไม่ช้าก็เร็วความรู้สึกนี้จะหายไปเอง เราจะผ่านมันไปให้ได้
ผ่านไปโดยที่เราสามารถไม่หันกลับไปมองเขาด้วยสายตาแบบวันเก่าอีกต่อไป

gg.

HBD TO YOU

ไม่รู้ว่าเป็นไงบ้าง เพราะไม่ได้คอยติดตามเหมือนแต่ก่อน
วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดนาย
วันนี้เป็นครั้งแรก ที่ตั้งแต่รู้จักกันแล้วเราไม่ได้ไปอวยพร

นายคงมีความสุขดี กับทุกสิ่งรอบตัว
ต่อให้มองไม่เห็น แต่เราก็รับรู้ได้ว่าคนอย่างนายได้รับแต่สิ่งดีๆมาตลอด
นายคงไม่ได้รู้สึกอะไร กับการที่ไม่มีเราไปอวยพรให้
นายคงแทบจำไม่ได้ ว่าเราเคยพูดแทบทุกๆ ปี

ไม่เป็นไร เราอยู่ตรงนี้ ตอนนี้สบายดี

เรามีความสุขกับทางที่เราเลือกมา
การตัดสินใจครั้งนี้ ดีกับตัวเรามากๆ
เพราะเรารู้แล้วว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้

เรากำลังอยู่ในช่วงที่เราเองก็มีความสุข ไม่ได้น้อยไปกว่านายหรอก

เรายังยินดีกับสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นกับนายนะ
เราก็แค่ไม่พูด ไม่บอก ไม่แสดงออกให้นายเห็นแค่นั้น
นี่แหละ ดีที่สุดแล้วกับเรื่องระหว่างเรา

ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งผ่านมาในความทรงจำ

ยังดีใจที่ได้เจอกัน

สุขสันต์วันเกิดนะ :)

gg.

My Way

คิดถึงแค่ไหนก็จะไม่กลับไป
บอกตัวเองแบบนี้ทุกวัน จะเข้มแข็งให้มากที่สุดเท่าที่คนๆ นึงจะทนไหว
ไม่ว่ายังไงเราก็จะผ่านมันไปให้ได้

เดินหน้าต่อไปนะ :))

Me Before You

Me Before You…

ภาพยนตร์รัก ที่ดูแล้วไม่อยากให้จบ

ปล. เป็นเพียงการรีวิวตามความรู้สึกและทัศนคติของผู้เขียนที่มีต่อภาพยนตร์เท่านั้น

(Photo Credit https://en.wikipedia.org/wiki/Me_Before_You_(film))

เมื่อวาน (25 พ.ค.59) มีโอกาสได้เข้าชมรอบพิเศษของภาพยนตร์เรื่อง Me Before You  ที่โรงภาพยนตร์สุดคลาสสิคอย่าง สกาล่า ซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้เข้าชมภาพยนตร์ที่นี่ เลยขอยกมาพูดถึงสักหน่อย

บรรยากาศในโรงภาพยนตร์มีความคลาสสิค แตกต่างจากโรงภาพยนตร์ยอดนิยมทั่วๆ ไปมาก ให้ความรู้สึกถึงการชมภาพยนตร์แบบสมัยก่อน ความโอ่โถงของโรงภาพยนตร์ ทำให้เรานึกย้อนไปถึงภาพยนตร์ในอดีตว่าคงจะยิ่งใหญ่ น่าชมอย่างมาก การบริการต่างๆ น่าประทับใจ เบาะนุ่มนั่งสบายสุดๆ บอกเลยว่าถ้าใครที่ไม่เคยไปที่นี่ อยากให้ลองไปดูสักครั้งค่ะ

ในส่วนของตัวภาพยนตร์ ขอพูดคำเดียวเลยว่า เราประทับใจ จนไม่อยากให้จบ การเปิดเรื่องสวยงามน่าติดตาม มีมุกให้เราขำ ดูแล้วมีความสุขตลอดเรื่อง ทีสำคัญนักแสดงทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างสมบทบาท ซึ่งจะขอยกมาพูดถึงแค่ในส่วนของพระเอกกับนางเอกนะคะ

Emilia Clarke ถ่ายทอดความสดใสของ Louisa Clark ได้อย่างน่าประทับใจ เรายิ้มตามกับทุกรอยยิ้ม ทุกการกระทำของตัวละคร การแต่งกายของนางเอกถือว่าเป็นกิมมิคในภาพยนตร์ที่น่ารักมากๆ เรามองว่าเธอเหมือนหญิงสาวคนนึง ที่ต้องการแค่ใช้ชีวิตตามใจต้องการ ยิ้ม หัวเราะ โดยไม่ต้องกลัวว่าสังคมจะมองเธอยังไง แค่นั้นเอง ซึ่งนั่นทำให้เธอมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองมี

 Sam Claflin พระเอกที่เรามองว่าไม่ใช่คนหล่อระดับเทพ แต่มีเสน่ห์จนเราต้องว้าว 555 เป็นแบบนั้นจริงๆ นะ การนั่งรถเข็นเพื่อแสดงเป็นผู้ป่วยอัมพาต ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรต่อการถ่ายทอดอารมณ์ตัวละครเลยแม้แต่น้อย เขาแสดงความเป็น Will Traynor ผู้ชายที่มีกำแพง ปฏิเสธการทำความรู้จักกับคนอื่นๆ เพราะชีวิตเขาตอนนี้ไม่ได้เหมือนเขาคนเดิมอีกต่อไป แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชายที่พอเริ่มเปิดใจ เริ่มเป็นตัวเองมากขึ้น เราจะเห็นเลยว่าจริงๆ แล้ว วิลเป็นหนุ่มโรแมนติกคนนึงเลยทีเดียว

การดำเนินเรื่องกระชับ ครบครัน เข้าใจง่าย ทำเราอมยิ้มตลอด เราขำกับมุกน่ารักๆ ที่ใส่ไว้อย่างถูกที่ หรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นมุกที่ถูกจังหวะ  เรื่องราวของภาพยนตร์นำพาอารมณ์ ความรู้สึกเราให้เติบโตตามความรู้สึกของพระเอกและนางเอกที่มีให้กันมากขึ้นเรื่อยๆ จนเราคอยลุ้นตามตลอดว่าจะเกิดอะไรต่อไปบ้างกับความรักครั้งนี้

ดูจบบอกเลยว่าอิ่มใจสุดๆ สำหรับหนังรักเรื่องแรกของปีนี้ที่เราได้ดู ไม่ใช้หนังรักที่ฟูมฟายน้ำตานอง แต่ทำให้เราน้ำตาซึมไปพร้อมๆ กับรอยยิ้ม ที่มีต่อความรักที่สวยงามครั้งนี้

ส่วนใครที่อ่านบทความเราแล้วจะบอกว่าเราจะอวยอะไรเบอร์นั้นอะ? เราไม่ได้อวยนะ เราแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเสพย์หนังรักที่ใช้หัวใจมอง จะให้เราวิเคราะห์มุมกล้องอะไรทำนองนั้นคือทำไม่ได้ไง สำหรับเรื่องนี้นับว่าได้ใจเราไปเต็มๆ เพราะนอกจากหนังจะนำความอบอุ่นของความรักเข้ามาซึมซับในหัวใจเราแล้ว ยังสอนเราอย่างนึงว่า ต่อให้ใช้ความรักมากมายแค่ไหน เราก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวตนใครได้ เราทำได้เพียงยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น และเราจะมีความสุขจากการยอมรับนี้เอ

ใครที่อยากเติมเต็มความสุขให้กับหัวใจ เราแนะนำให้ไปดู Me Before You ค่ะ

ตัดสินใจ

คิดอยู่นานจะทำดีไหม... จนวันนี้ตัดสินใจทำ
ไม่เคยคิดเลยว่าวันนึงจะต้องกด unfollow
คิดมาตลอดว่าเราคงทำแบบนั้นไม่ได้
แต่วันนี้ เราก็ทำไปแล้ว… ไว้พร้อมจะกลับไปนะ

gg.

แค่บางทีที่รู้สึก...

บางทีก็... คิดถึงนะ
คิดถึงตอนที่ได้เจอ
คิดถึงตอนที่ได้รู้จัก
คิดถึงตอนที่ได้ทักทาย พูดคุย
คิดถึงสิ่งที่ทำให้รู้สึกดี
คิดถึงนาทีที่เฝ้าคอย
คิดถึงเวลาที่น้อยใจ
คิดถึงตอนที่เสียใจ
คิดถึงวันสุดท้าย ที่ได้เจอกัน....

ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาเจอกัน
ไม่เคยโกรธ ไม่เคยเกลียด 

หากได้วนมาเจอกันอีก ก็ยังยินดี และยิ้มให้เหมือนเดิม

แต่ความรู้สึก คงไม่ใช่แบบเดิม :)

gg.

ความจริงก็คือ...

ฉันเลือกเดินออกมา... แล้วมองเธอให้น้อยลง
ไม่ร้องไห้ เพราะเตรียมใจไว้นาน
ไม่แสดงออกว่าเสียใจ ไม่ได้หมายถึงว่าไม่เป็นไร
เจ็บ... แต่ก็บอกตัวเองทุกวัน ว่าเราหมดเวลาอ่อนแอ

ถึงเวลาที่เราต้องก้าวต่อ
เธอเดินบนทางของเธอ ฉันเดินบนทางของฉัน
ยอมรับความจริง เลิกคิดว่าเธอจะคิดตรงกัน
ใจยังรู้สึกอย่างวันนั้น แต่ช่างมัน เดี๋ยวก็ดีเอง

gg.

เธอเห็นตัวเองตอนนั้นไหม?

เวลามีปัญหากับใครสักคนเธอทำอย่างไร?

เมื่อก่อน ตอนเธอเด็ก... เธออาจหลบหนี
เธออาจแสร้งไม่สนใจ แล้วทำเป็นลืมๆ มันไป
เธออาจปล่อย ให้มันค่อยๆ รางเลือนไปตามเวลา
และเธออาจจะทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไร

เธอเก็บมันไว้ในใจ กดมันไว้ในห้วงลึกของความรู้สึก
เธอผิด เธอไม่แก้ ไม่แม้แต่ขอโทษ
เขาผิด เธอทำเป็นไม่โกรธ ทั้งที่ใจอยากระเบิดแทบตาย
เพราะไร้ประสบการณ์ล่ะมัง ที่ทำให้เธอเลือกทำแบบนี้

วันที่เธอเติบโต... เธอมองเห็นอะไรบางอย่าง
เธออาจแสร้งไม่สนใจ เหมือนเมื่อก่อน เธอทำได้
เธอสามารถปล่อยไป ให้ความคุกรุ่นในใจเลือนไปตามเวลา
และเธออาจจะทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไร

แต่สิ่งที่เธอเก็บกดไว้ในห้วงความรู้สึก มันทุกข์ไหม?
เธอผิด จงรีบแก้ ผิดมากผิดน้อย ขอแค่เธอบอกว่าขอโทษ
เขาผิด จงบอกเขา บอกให้เข้าใจความรู้สึก
เพราะตอนนี้เธอเริ่มเรียนรู้ และรู้ดีว่าควรทำอย่างไร

มองย้อนกลับไปในวัยเด็ก...
เธอสูญเสียใครต่อใคร
เพียงเพราะเธอไม่คิดจะแก้ไขอย่างตรงไปตรงมา
สอนให้รู้ว่า การหนีปัญหาไม่ช่วยอะไรเลย

มองตัวเองวันนี้...
จงกล้าที่จะรักษาคนที่เธอรักไว้
อย่าละเลยทุกปัญหา จงหันมาใส่ใจ
เขาไม่พูดไม่เป็นไร เธอจงพูดเพื่อสร้างความเข้าใจ แล้วความสบายใจจะอยู่กับเธอเอง

gg.

เรากลับมาแล้ว มาพร้อมความรู้สึกใหม่ๆ =D

ไม่ใช่สายติสท์

ไม่ได้ติดอาร์ต

แต่เราแค่อยากจะเขียน

เราเพียงอยากจะเล่าเรื่องราวของเราให้ทุกคนได้ฟัง

มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายตลอดชีวิตที่ผ่านมา

บ้างกระทบจิตใจ จนเราอ่อนล้า

บ้างก็สุขใจ เพื่อให้เราได้เก็บไว้แอบยิ้มตอนนึกถึง

บางทีก็เศร้า...

แต่สุดท้ายเราก็ผ่านมันมาได้ทุกที

แค่อยากให้ลองอ่าน 

แล้วรู้สึกไปกับลีลาของตัวอักษรที่เราเขียนก็พอ 

gg.