LOOP

โชคชะตา พาฉันกลับมาตรงนี้อีกครั้ง
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า... ฉังลังเลใจเหลือเกิน กับการกลับมา

ระหว่างเรากลับมาหมุนวนซ้ำๆ ทั้งที่ฉันเองเคยตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่
ว่าจะไม่มีวันกลับไปยืนตรงนั้นอีก
แต่ก็นั่นแหละ ฉันไม่สามารถหนีโชคชะตาตัวเองได้

ไม่รู้ว่ามันคือโชคดี หรือโชคร้ายกันแน่
เรื่องที่เคยตัด กลับต้องมาต่อ กลับไปรัก กลับไปห่วงใย
เหมือนว่าเธอกำลังเปิดใจ ให้เราได้รู้จักตัวเธอมากขึ้น
เราคุยกันมากกว่าเมื่อก่อน เราดูสนิทกันมากขึ้น และโอกาสเจอกันง่ายขึ้น

ถึงแม้นั่นจะเป็นเรื่องงานก็ตาม แต่การกลับมาเธอรู้ไหม มันอุ่นใจเหลือเกิน

ฉันอุ่นใจที่ได้กลับมา ได้รู้สึกว่ายังมีเธออยู่ในชีวิต
ได้ห่วงเธอ เท่าที่ฉันสามารถทำได้ และทำได้มากกว่าเมื่อก่อน
เราได้คุยกันมากขึ้น เธอรู้จักฉัน ฉันรู้จักเธอ มากกว่าที่เคยเป็น
แต่ถึงอย่างนั้น เธอรู้ไหมว่ฉันเองก็ว้าวุ่นใจเหลือเกิน

มันว้่าวุ่น กังวล ไม่รู้สิ...
ฉันเองพยายามปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไป แต่ก็อดร้อนใจอย่างบอกไม่ถูกอยู่ตลอด
มันคือความรู้สึกอะไร ฉันเองก็ไม่เข้าใจ
รู้แค่ว่าความคิดถึง มันยังคงอบอวลอยู่ทุกช่วงเวลา
และรู้ดีว่า คงไม่มีอะไรแทนค่าการพบเจอกันได้

การวนกลับมาครั้งนี้ ฉันเองยังวางตัวไม่ถูกเหมือนกัน
บางทีก็สุข บางทีก็ทุกข์บ้าง แต่เอาเถอะ ฉันสุขกว่าเมื่อก่อน
ฉันคงทำได้แค่ยอมรับ และเดินหน้าต่อไป
จนกว่าเราจะหมดแล้วซึ่งกรรมแก่กันล่ะมัง

ไม่โกรธเลยนะ ที่ก่อนนั้นเธอเฉยๆ
แต่ตอนนี้ฉันกลับแปลกใจ ความไว้ใจ เชื่อใจในตัวฉัน
ที่มันมากเหลือเกิน มากจนฉันเองไม่เคยคิด
ว่าเธอจะเชื่อในตัวฉันขนาดนี้

ต่อไปนี้ฉันคงไม่หนีเธอไปอีกแล้วล่ะ
เพราะหนีไป ถ้ายังมีเรื่องที่ต้องผูกพันธ์กัน ฉันก็คงหนีเธอไปไม่ได้อยู่ดี
คงต้องอยู่เป็นคนข้างๆ ที่รักเธอไปแบบนี้
ทั้งที่เธออาจไม่เคยสนใจอะไรในตัวฉันเลย

ขอบคุณที่กลับมา
อาจต้องมีน้ำตา
แต่ไม่เคยเสียใจ
ที่ได้รักคนอย่าง "เธอ"

ฉันจะวนใน Loop นี้อย่างเข้มแข็ง
จะเสียใจให้น้อยที่สุด และเก็บทุกเรื่องราวดีๆ ไว้ในใจเท่าที่ฉันจะสามารถเก็บเอาไว้ได้แล้วกัน :)

gg.