เธอเห็นตัวเองตอนนั้นไหม?

เวลามีปัญหากับใครสักคนเธอทำอย่างไร?

เมื่อก่อน ตอนเธอเด็ก... เธออาจหลบหนี
เธออาจแสร้งไม่สนใจ แล้วทำเป็นลืมๆ มันไป
เธออาจปล่อย ให้มันค่อยๆ รางเลือนไปตามเวลา
และเธออาจจะทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไร

เธอเก็บมันไว้ในใจ กดมันไว้ในห้วงลึกของความรู้สึก
เธอผิด เธอไม่แก้ ไม่แม้แต่ขอโทษ
เขาผิด เธอทำเป็นไม่โกรธ ทั้งที่ใจอยากระเบิดแทบตาย
เพราะไร้ประสบการณ์ล่ะมัง ที่ทำให้เธอเลือกทำแบบนี้

วันที่เธอเติบโต... เธอมองเห็นอะไรบางอย่าง
เธออาจแสร้งไม่สนใจ เหมือนเมื่อก่อน เธอทำได้
เธอสามารถปล่อยไป ให้ความคุกรุ่นในใจเลือนไปตามเวลา
และเธออาจจะทำตัวเหมือนว่าไม่มีอะไร

แต่สิ่งที่เธอเก็บกดไว้ในห้วงความรู้สึก มันทุกข์ไหม?
เธอผิด จงรีบแก้ ผิดมากผิดน้อย ขอแค่เธอบอกว่าขอโทษ
เขาผิด จงบอกเขา บอกให้เข้าใจความรู้สึก
เพราะตอนนี้เธอเริ่มเรียนรู้ และรู้ดีว่าควรทำอย่างไร

มองย้อนกลับไปในวัยเด็ก...
เธอสูญเสียใครต่อใคร
เพียงเพราะเธอไม่คิดจะแก้ไขอย่างตรงไปตรงมา
สอนให้รู้ว่า การหนีปัญหาไม่ช่วยอะไรเลย

มองตัวเองวันนี้...
จงกล้าที่จะรักษาคนที่เธอรักไว้
อย่าละเลยทุกปัญหา จงหันมาใส่ใจ
เขาไม่พูดไม่เป็นไร เธอจงพูดเพื่อสร้างความเข้าใจ แล้วความสบายใจจะอยู่กับเธอเอง

gg.