เมื่อวาน

ไม่นานพอให้ลืมสักที ไม่เคยรู้สึกเลยว่านาน

เป็นไงมั่ง...

คำถามที่คอยถามเธอบ่อย ๆ เมื่อก่อน แต่วันนี้เราไม่สามารถถามแบบนั้นได้อีกแล้ว ก็จริงอยู่ที่ฉันอาจคิดมากเกินไป หากฉันก็เลือกให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนี้ แบบที่เราเหมือนคนไม่รู้จักกัน ปล่อยช่องว่างทิ้งระยะห่าง เพื่อหวังว่าสักวัน ฉันจะลืมทุกความรู้สึกที่เคยมีในวันนั้น และเธอเองก็จะได้ลืม ๆ คนที่กวนใจเธอเสมอคนนี้ไปด้วย

เธอออาจจะลืมฉันไปจนหมดสิ้นแล้ว ฉันรู้... และไม่ได้หวังว่าเธอจะจดจำฉันได้ หรือถ้าจดจำได้ก็ไม่ใส่ใจว่าเธอจะจดจำกันแบบใด ส่วนฉัน แม้มันจะผ่านมานาน แต่เมื่อห้วงความรู้สึกหนึ่งฉันกลับคิดถึงเธอขึ้นมาเสียอย่างนั้น ใช่แล้วล่ะ... ฉันกำลังคิดถึงเธออยู่

เธอคงมีความสุขดี ฉันเชื่ออย่างนั้น ส่วนฉันเองก็มีความสุข และดำเนินชีวิตไปตามปกติ ทุก ๆ อย่างรอบตัวยังคงเกิดขึ้น หายไป วนเวียนไปตามกาลเวลาเช่นเดิม และฉันก็ไม่คิดว่าวันหนึ่ง หลังจากที่ฉันตัดสินใจตัดใจจากเธอ ฉันจะมานั่งนึกถึงเรื่องเธออีก