เมื่อวาน

ไม่นานพอให้ลืมสักที ไม่เคยรู้สึกเลยว่านาน

เป็นไงมั่ง...

คำถามที่คอยถามเธอบ่อย ๆ เมื่อก่อน แต่วันนี้เราไม่สามารถถามแบบนั้นได้อีกแล้ว ก็จริงอยู่ที่ฉันอาจคิดมากเกินไป หากฉันก็เลือกให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนี้ แบบที่เราเหมือนคนไม่รู้จักกัน ปล่อยช่องว่างทิ้งระยะห่าง เพื่อหวังว่าสักวัน ฉันจะลืมทุกความรู้สึกที่เคยมีในวันนั้น และเธอเองก็จะได้ลืม ๆ คนที่กวนใจเธอเสมอคนนี้ไปด้วย

เธอออาจจะลืมฉันไปจนหมดสิ้นแล้ว ฉันรู้... และไม่ได้หวังว่าเธอจะจดจำฉันได้ หรือถ้าจดจำได้ก็ไม่ใส่ใจว่าเธอจะจดจำกันแบบใด ส่วนฉัน แม้มันจะผ่านมานาน แต่เมื่อห้วงความรู้สึกหนึ่งฉันกลับคิดถึงเธอขึ้นมาเสียอย่างนั้น ใช่แล้วล่ะ... ฉันกำลังคิดถึงเธออยู่

เธอคงมีความสุขดี ฉันเชื่ออย่างนั้น ส่วนฉันเองก็มีความสุข และดำเนินชีวิตไปตามปกติ ทุก ๆ อย่างรอบตัวยังคงเกิดขึ้น หายไป วนเวียนไปตามกาลเวลาเช่นเดิม และฉันก็ไม่คิดว่าวันหนึ่ง หลังจากที่ฉันตัดสินใจตัดใจจากเธอ ฉันจะมานั่งนึกถึงเรื่องเธออีก

จดหมายถึงเธอ

ความคิดถึง...

to เธอ คนคุ้นเคย ที่แสนห่างไกล

เราจำได้ว่า เราเคยรู้จักกัน แ่วันนี้เมื่อเวลาผ่านเลยไปความสัมพันธ์มันก็ชืดจางลงไปเรื่อย ๆ
เธออาจจำฉันได้บ้าง เพียง... เล็กน้อย
ส่วนฉันจำเธอได้ ถนัดตา ถนัดใจ

บางทีก็นึกโมโห ที่ปล่อยให้เข้ามาวนเวียนในจิตใจอยู่เรื่อย ๆ
แต่นั่นเป็นเพียงความคำนึงถึง ไม่ใช่ความผูกพันธ์ หรือร่ำร้องเพื่อให้ทุกอย่างคืนมา
เพราะคงไม่มีทางเป็นไปได้ และเธอเอง ไม่ได้มีจิตใจใฝ่หากันแม้แต่น้อย

แม้เป็นเพียงความคิดถึงฝ่ายเดียว แต่ฉันก็ไม่รูู้สึกทุกข์ร้อน
ไม่ได้รู้สึกอย่างไรอื่น นอกจาก คิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาก็เท่านั้น
มันเป็นเพียง ส่วนลึก ๆ ในความทรงจำที่มองย้อนไป ก็ทำให้ยิ้มได้
แม้ว่าที่ผ่านมานั้น มันจะกอบกุมความเศร้า แต่ก็เคล้าไปด้วยความสุข

อดีตที่ผ่านพ้นที่เธอไม่เคยหวนคิด กลับตราตรึงในหัวใจนี้เสมอ
มันก็ตลกดี...

ตอนนี้เธอมีวามสุขในเส้นทางของเธอ มีความสุขกับคนที่เธอรัก
จะบอกว่าไม่อิจฉาก็คงไม่ได้ แต่จะบอกว่าเดือดร้อนใจก็คงไม่ใช่อย่างนั้น
มันคงเป็นความรู้สึก ยอมรับความจริง กับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่านั้นล่ะ

ยังคงขอบคุณที่ตอนนั้นได้ผ่านมาพบกัน
แม้จะช่วงเวลาไม่นาน และไม่มีความทรงจำใด ๆ สำหรับเธอเลย
แต่คนที่เก็บความทรงจำไว้เช่นฉัน ก็ไม่ถือสา

เพราะฉันเข้าใจในทุกอย่างดีแล้ว เท่านั้นเอง

from ฉัน... คนห่างไกล ที่ไม่คุ้นเคย